മഴപ്പിറാവുകള് കൂടൊരുക്കുന്ന
പൂമരച്ചില്ലയില് നിന്നും
കൊഴിയുന്ന തൂവലുകളില്
ഒരെണ്ണം നീ കരുതുക
മറവിയുടെ ആഴങ്ങളില് നിന്നും
നീ കണ്ടെടുക്കുന്ന
ആദ്യ മുഖം ഇനി എന്റെതാവട്ടെ...
എന്റെ മാത്രം സ്വപ്നങ്ങളെ മുറുകെ പിടിച്ച് ഞാനിവിടെ നടക്കയാണ്..കാരണം, ഏതു സ്വപ്നത്തില് നിന്നാണ് എനിക്ക് കഥകളും കവിതകളും വീണു കിട്ടുക എന്ന് പറയാനാവില്ലല്ലോ.അതിനാല് സ്വപ്നങ്ങളെ തുടച്ച് മിനുക്കി അതില് എന്റെ മാത്രം വേദനയുടെ തിരി കൊളുത്തി ജീവിതമാകുന്ന ചെരാതിന്റെ നേര്ത്ത വെളിച്ചത്തില് ഒരു മിന്നാമിനുങ്ങായി പാറി പറന്നു നടക്കയാണ് ..ഇതെന്റെ മാത്രം മിന്നാമിന്നിക്കുറുമ്പുകള്....
ഒരിക്കലും അകലരുത് എന്നു കരുതി നാം ചങ്ക് പറിച്ചു കൊടുത്ത് എത്ര ചേര്ത്തു പിടിച്ചാലും അവന് / അവള് നിസ്സാരകാരണങ്ങള് കണ്ടെത്തി നമ്മില്...
1 comment:
മഴപ്പിറാവുകള്!!
Post a Comment