കര്മ്മകാണ്ഡം മറികടക്കാന്
ഒരു പഴുതു നോക്കി...
ഇല്ലില്ലൊരു ചെറുപാതപോലും
വരഞ്ഞില്ല ഭാവാനിന്നു വരെ
വേണ്ട, നീയിപ്പോഴെടുത്ത്
ചാടിടേണ്ടയെന്നാരോ
മനതാരില് മൊഴിയവേ
നോവിന് പെരുക്കങ്ങളില്
തലചായ്ച്ചു ക്ഷീണമകറ്റിടാം
കണ്ണീരാവോളം മോന്തിയെന്നും
കനല്ക്കാടിന് ദാഹമകറ്റിടാം
പുഞ്ചിരിയാലൊരു ദീപവുമേന്തി
കര്മ്മങ്ങളെല്ലാം ചെയ്തുതീര്ത്തിടാം
No comments:
Post a Comment