ഇല പൊഴിച്ച കാലങ്ങള്‍.....

നീല വിരിയിട്ട ജാലകം
ഉള്ളറകളില്‍ മഴ
നഷ്ടബാല്യം..

മണ്ണിന്റെ ഗന്ധം
ഊറ്റിക്കുടിച്ച മഴ
വിടര്‍ന്ന ചിരികള്‍
ഓടി രസിക്കുന്ന
പൂത്തുമ്പികള്‍
സ്കൂള്‍ മുറ്റം.

ഒറ്റപ്പെടലിന്റെ
മടുപ്പിക്കുന്ന ഗന്ധം
നിസ്സഹായതയുടെ
വേരറ്റ വിങ്ങല്‍
ഹോസ്റ്റല്‍ മുറി..

ഓരോ മഴമേഘം
എടുത്തെറിഞ്ഞ
ഒറ്റപ്പെടലിന്റെ
ഓര്‍മ്മപ്പെടുത്തല്‍
ഭൂതകാലം..

കാല്‍ച്ചിലങ്ക
പൊട്ടിച്ചെറിഞ്ഞ്
നൊമ്പരമന്ത്രം ചൊല്ലി
ചരടില്‍ കോര്‍ത്തു കെട്ടി
നല്‍കി കണ്ണീര്‍ മുത്ത്
ഇല പൊഴിച്ചിട്ട
കാലങ്ങള്‍..

കുപ്പിവള
പൊട്ടിച്ചിരിക്കാത്ത
പ്രളയം പോല്‍ ഇരച്ചു
പാഞ്ഞു വരുന്ന
മൌനക്കടവിലേക്ക്
വിരല്‍ കോര്‍ക്കാതെ
ദിക്കറിയാതെ
മനമറിയാതെ
ഇനി മറയാം
ദിക്കു മാറി
തെക്കോട്ടു പറക്കാം..