Saturday, March 15, 2014

വേവിന്റെ പുഞ്ചിരി ...

മൌനത്തിന്റെ 
മറവില്‍
ഒളിച്ചിരിക്കുന്നു 
ഇരുളിനെ ഭയക്കാത്ത
കടവാവലുകള് ... 

 ഒഴുകുന്ന 
പുഴയുടെ വശ്യതയില്‍
 ഒളിഞ്ഞിരിക്കുന്നു
 വരള്ച്ചയുടെ ഭീകരമുഖം......

 ഉപാധികളില്ലാത്ത 
വാക്കുകളില്‍ 
കുരുങ്ങിക്കിടക്കുന്നു
 മിഴികളിലെ 
കണ്ണീർ കടല്‍ ..

 ഇന്നീ കടം വാങ്ങിയ
രാപ്പകലുകളില്‍
 മനമറിയാതെ 
നീയറിയാതെ
ഓരോ നിമിനേരവും 
അളന്നെടുക്കുന്നു
പ്രാണനില്‍ തുടിക്കുന്ന
വേവിന്റെ പുഞ്ചിരി ...











2 comments:

ajith said...

വേവുന്ന പുഞ്ചിരി

സൗഗന്ധികം said...

പ്രാണനിലെ വേവിലും പുഞ്ചിരി..

നല്ല കവിത

ശുഭാശംസകൾ.....

ശരികളിലെ ശരി തേടുമ്പോള്‍ ...

  ഒരിക്കലും അകലരുത് എന്നു  കരുതി നാം ചങ്ക് പറിച്ചു കൊടുത്ത്  എത്ര  ചേര്‍ത്തു പിടിച്ചാലും അവന്‍ / അവള്‍  നിസ്സാരകാരണങ്ങള്‍ കണ്ടെത്തി നമ്മില്‍...