നിലാവേ,
നിന്‍ കലൊച്ച കാതോര്‍ക്കവേ
അറിയുന്നു ഞാന്‍...
പ്രണയാതുരമാം രാവുകള്‍
നീയെനിക്കായി തീര്‍പ്പതും
വിഷാദത്തിന്‍ തിരശ്ശീല
താഴ്ത്തുവതും....
ഒരു വിളിപ്പാടകലെയായി
ഇതാ കാണ്മൂ ഞാന്‍....
പൂത്തിലഞ്ഞി പോല്‍
പൂക്കുമെന്‍ കൌമാരവും
കവിളിന്‍ തുടുപ്പും
കനവുകളാം മാരിയും ...
തേടുന്നിതാ യൌവ്വനം
മുത്തശ്ശി തന്‍ ചൊല്ലില്‍
നിഷ്ഠകള്‍ ആചാരത്തിന്‍
സമവാക്യങ്ങള്‍....
വാക്കുകള്‍ കോറി വീണൊരീ
മനമിതില്‍ നിന്‍ ഓര്‍മ്മകള്‍
ചെന്താമര പോല്‍ വിരിയുമ്പോള്‍
കനവുകളാം വര്‍ണ്ണങ്ങളുതിര്‍ത്തും
അധരം സസ്മിതമഴകു ചാര്‍ത്തിയും
കാന്തിയേറും മിഴികളും വന്നെത്തീ
എനിക്കേകി പുത്തന്‍ ദിനങ്ങള്‍..
നൂപുര ധ്വനിയുതിര്‍ക്കും സപ്ത താള
ലയമാര്‍ന്നു ചിലങ്ക കെട്ടും കാലം
ഇന്ന് ഒരുമ്മവെച്ച് പായുമ്പോള്‍...
കാണുന്നുവോ നിങ്ങളിതാ
ഓരോ നിലാവകലുമ്പോഴും
ഒരു കുഞ്ഞു താരകത്തിന്‍
ഗാനം നിലപ്പതും ..
ഗഗനം നിശ്ശബ്ദതയിലാണ്ടതും..
നിലാവേ...
എന്തിനായി നീ
എനിക്കായ് പ്രണയമേകിയതും
എന്നില്‍ പ്രണയം നിറച്ചതും
മിഴിനീരാം വാര്‍മഴവില്ലു തീര്‍പ്പതിനോ??
ഓര്‍മ്മകളാം അലയൊലിയേകാനോ??
ഒരു തുളസിദലമായി തളിര്‍ക്കാനോ??
കൊഴിഞ്ഞു വീഴുമീ പൂക്കളാകനോ??
No comments:
Post a Comment