ജീവിതചിത്രം...

  തന്‍ വരവിനു സ്വാഗതമോതുവാന്‍

മഞ്ഞിന്‍ മുത്തുമായി നിന്ന
പുല്‍ക്കൊടിയോട് സൂര്യന്‍
മൃദുവായി മന്ത്രിച്ചു...
എനിക്ക് പിറകെ വരുവത്
ഇരുട്ടാണെന്ന്.

തന്‍ വരവില്‍ ഗര്‍വ്വോടെ
വിലസിയ ആമ്പലിനോട്
നിലാവ് മന്ത്രിച്ചു...
എനിക്ക് പിറകെ വരുന്നത്
പകലാണെന്ന്.

വെളിച്ചത്തിനും ഇരുട്ടിനും മദ്ധ്യേ
ആകാശ സീമകള്‍ തുടുത്തപ്പോള്‍
ചക്രവാളം മന്ത്രിച്ചു ഇത്
തൃസന്ധ്യതന്‍ നിര്‍വൃതിയെന്ന്..

ചുണ്ടുകളില്‍ പുഞ്ചിരി പൊഴിയവേ
മനസ്സു മന്ത്രിച്ചു ഇനി വരുവത്
വിടപറയലിന്‍ വേദനയെന്ന്...

കണ്‍കളില്‍ അരുണാഭപടര്‍ന്നപ്പോള്‍
പ്രണയം മന്ത്രിച്ചു പിറകെ വരുന്നത്
കണ്ണീര്‍മഴ തന്‍ മുകിലാണെന്ന്...

ഇതാ..
നിനവിന്‍ പടിയിലൂടെത്തി
നീയും ജീവിതത്തെയറിയുക..

സ്വന്തമാകും വരെയുള്ള
നിന്നിലെ മധുരനൊമ്പരം
മാത്രമാണീ പ്രണയം ..

എത്ര മോഹവര്‍ണ്ണങ്ങള്‍ ചാര്‍ത്തിയാലും,
എത്ര സുസ്മേരത്തിന്‍ പട്ടുടുപ്പിച്ചാലും,
എത്ര വര്‍ണ്ണ കനവിന്‍ ഗോവണിയേറിയാലും,


ഇല്ലില്ല..നിനക്ക് വരയ്ക്കാനാവില്ല..
പൂര്‍ണ്ണമാവില്ല നിന്‍
“ജീവിത ചിത്രം“