Friday, July 3, 2015

ചുവന്നു പോയ പൂക്കള്‍

ഇരുളിന്‍റെ
കരിമ്പട്ടിനു താഴെ
പതുങ്ങി നില്പുണ്ട്
ഒരു പടര്‍ മരം

കാറ്റിലാടുന്ന
ഇലകള്‍
ചെറുതോ വലുതോ
അറിയില്ല
അവയുടെ നിറം
അതും അറിയില്ല

രാക്ഷസ ചില്ലകള്‍ നീട്ടി
ഒരേ നില്പാണ്
ആരെയോ കാത്ത്
നില്‍ക്കും പോലെ
ആരെയാവാം
അതും അറിയില്ല

മഴയുടെ
വേഴ്ചയില്‍
തളിരിലകള്‍ പിറക്കുന്നുണ്ട്
കാറ്റിന്‍റെ
നഖക്ഷതങ്ങളേറ്റ്
തളര്‍ന്നു വീഴുന്ന ഇലകള്‍
നിലവിളിക്കുന്നുണ്ടാകുമോ
അതും അറിയില്ല

അപ്പോഴും
മണ്ണില്‍ മുഖം ചേര്‍ത്ത്
വേരുകളുടെ ആഴം തേടി
മരിച്ചു കിടക്കുന്നു
ചില ചുവന്ന പൂക്കള്‍ ....

2 comments:

മനോജ് ഹരിഗീതപുരം said...

നന്നായിരിക്കുന്നു

സൗഗന്ധികം said...

നല്ല കവിത


ശുഭാശംസകൾ.......

ശരികളിലെ ശരി തേടുമ്പോള്‍ ...

  ഒരിക്കലും അകലരുത് എന്നു  കരുതി നാം ചങ്ക് പറിച്ചു കൊടുത്ത്  എത്ര  ചേര്‍ത്തു പിടിച്ചാലും അവന്‍ / അവള്‍  നിസ്സാരകാരണങ്ങള്‍ കണ്ടെത്തി നമ്മില്‍...