ഒരു നേരിയ
കാറ്റിന്റെ
വാചാലതയില്
ഒരു ശ്വാസത്തിന്റെ
കുഞ്ഞു ചിറകില്
ദിശ അറിയാതെ
ഒറ്റ ബീജത്തിന്റെ
ഉള്ത്തുടിപ്പില്
ദൂരം കൊതിക്കുന്ന
അപ്പൂപ്പന് താടി
എന്നുമെന്നും
വിസ്മയങ്ങളുടെ
മാറാലയില്
തുടിക്കുന്ന
പ്രണയം
പങ്കു വയ്ക്കുന്നു.
ആണ്നോട്ടത്തിന്റെ
മീന് കൊത്തികള്
എന്നും
നോവിന്
പെരുക്കങ്ങള്
കഥ പറയുന്ന
വയലേലകളില്
ഊറി ചിരിച്ചു
തുടിക്കുന്ന
ചെറു മീനുകളുടെ
നെഞ്ചിലേക്ക്
ആര്ത്തിയോടെ
ഒളിക്കണ്ണെറിയുന്നു..
രാത്രിയുടെ
മൌനവേഗങ്ങളില്
ആരേയോ തേടുന്ന
നിഴലനക്കങ്ങളെ
കണ്ടില്ലെന്നു നടിച്ച്
സദാചാരത്തിന്റെ
പുറന്തോടിനുള്ളില്
കൂട് തേടുന്ന
ആമകള്.. എന്നും
മാധ്യമ പൊത്തുകളില്
ഇടം നേടുന്നു..
വാക്കുകളില്
കാട്ടു തീയുടെ
നേര്
ഊതികെടുത്തി
ചിന്തകളില്
ഗര്വ്വിന്റെ
അഗ്നിനാളങ്ങള്ക്ക്
തിരികൊളുത്തുന്നു
മേലാള സര്പ്പത്തിന്റെ
കറുത്ത കണ്ണുകള്..
6 comments:
ചടുലതയാര്ന്ന വരികള്....!!
അഭിനന്ദനങ്ങള്...
Nalla varikal ...manoharam
supper kavitha
വീണ്ടും പ്രണയം....
വരികളിൽ തീയുണ്ട്.
നല്ല കവിത
ശുഭാശംസകൾ.....
എവിടെയും എങ്ങും മേലാള സര്പ്പങ്ങളുടെ കണ്ണുകള് ....നല്ല വരികള് ..!
Post a Comment