Sunday, January 20, 2013

നിശാഗന്ധികള്‍ വിടരുന്നു...

മറവു ചെയ്യപ്പെട്ട കിനാക്കളുടെ
ശവമഞ്ചം തുറന്നാണ് വീണ്ടുമവന്‍
മുന്നില്‍ എത്തിയത്..

ഒരുമിച്ചു പങ്കിട്ട കിനാനിലാവ്
വാതില്‍പ്പടിയില്‍ മടിച്ചു നില്‍ക്കുന്നു..

മഴനൂലുകള്‍ വലനെയ്ത ജാലകപ്പാളിയിലൂടെ
തെന്നല്‍ കുളിരു വില്‍ക്കുന്നു...


നിദ്രയില്‍ ചേക്കേറിയ കിനാശലഭം
രാപ്പാടിയുടെ ഗീതം കാതോര്‍ക്കുന്നു...


പ്രണയത്തിന്റെ താഴ്വാരയില്‍
നിശാഗന്ധികള്‍ വിടരുന്നു...

തമ്മില്‍ത്തമ്മില്‍ അറിയാതെ
അകലെ അകലെ എവിടെയോ
നിദ്ര പൂക്കുന്ന കാടുകളില്‍
വിരലുകള്‍ കോര്‍ക്കാതെ
നീയും ഞാനും കിനാക്കളും
നാളെയുടെ ഇലത്തുമ്പില്‍
ഹിമകണമായി പൊഴിയുന്നു...

5 comments:

ajith said...

നിശാഗന്ധികള്‍ വിടരട്ടെ

Unknown said...

nice.....

മനോജ് ഹരിഗീതപുരം said...

ഒരിക്കൽ കുഴിച്ച് മൂടിയത് ..വീണ്ടും മനസ്സിനെ മഥിക്കുന്നുവോ....

NVS said...

Good poem

raj said...

kollam minuse

ശരികളിലെ ശരി തേടുമ്പോള്‍ ...

  ഒരിക്കലും അകലരുത് എന്നു  കരുതി നാം ചങ്ക് പറിച്ചു കൊടുത്ത്  എത്ര  ചേര്‍ത്തു പിടിച്ചാലും അവന്‍ / അവള്‍  നിസ്സാരകാരണങ്ങള്‍ കണ്ടെത്തി നമ്മില്‍...