മൂകമായ് കേഴുന്നു ജനനി!!

മൂകമായ് കേഴുന്നു ജനനി
നാം അറിയാതെ കാണാതെ
മൂകമായ് കേഴുന്നു ജനനി!!

ദാഹനീരിനായ് പ്രാണവായുവിനായ്
ഒരിറ്റു മഴനീരില്‍ നീരാടിടാനായ്
നിശബ്ദയായ് തേങ്ങുന്നു ജനനി!!

ദുരമൂത്ത മര്‍ത്ത്യനവന്‍
ഘോരനഖരങ്ങളാല്‍
കാര്‍ന്നു ചൂഴ്ന്നെടുക്കവേ
മൂകമായ് തേങ്ങുന്നു ജനനി !!

വിട ചൊല്ലി പാടങ്ങള്‍
കൊറ്റികള്‍ തത്തകള്‍
വിട ചൊല്ലി ഇല്ലത്തിന്‍
പത്തായ ശേഖരങ്ങള്‍..

മണിസൌധം തേടി
മതികെട്ട മാനവന്‍ വെട്ടി
വീഴ്ത്തുന്നു വന്‍ മരങ്ങള്‍ ..

പോയ് മറയുന്നു തണലുകള്‍
മറയുന്നു കിളികുലജാലവും...

പൂഴി കൊണ്ടു താണ നിലം
നികത്തവേ  ഒടുങ്ങുന്നു 
കളകളം പാടികുളിരേകി 
പാഞ്ഞൊഴുകിയ നിള..

പുകതുപ്പി വേഗേന പായുന്ന
വാഹനത്തിലേറി പ്രയാണം
തുടരവേ കലരുന്നു വിഷപ്പുക
പകരുന്നൂ പ്രാണവായുവില്‍..

കാലം തെറ്റി പെയ്യുന്ന വര്‍ഷവും
കാലം തെറ്റി പൂക്കുന്ന കൊന്നയും
നിനയാതടുക്കും പ്രളയകെടുതിയും
വരള്‍ച്ചയും മാറാരോഗങ്ങളും
മാനവന്‍ തന്‍ സുഖഭോഗത്തിന്‍
പുനര്‍ജ്ജനി തന്നെയല്ലേ....

പാടങ്ങളെ തിരികെ വിളിച്ചിടാം
ജൈവവളമേകി ഫലം കൊയ്തിടാം..
മാലിന്യമൊഴുക്കിടാതെ
മണല്‍ മാന്തീടാതെയിനി
പുഴകളെ രക്ഷിച്ചിടാം...
തണല്‍ നീട്ടും മരങ്ങള്‍ നട്ടീടാം 
നല്‍ പ്രാണവായു ശ്വസിച്ചിടാം..

രക്ഷിച്ചിടാം നമുക്കി  ഭൂമാതാവിനെ!!
രക്ഷിച്ചിടാം വരും തലമുറകളെ!!