Tuesday, February 5, 2013

കാവ്യസരണിയില്‍.....

ഒറ്റപ്പെടുന്നവന്റെ നിശ്ശബ്ദ നിലവിളിയില്‍
മൌനത്തിന്റെ ഭീകര അലകളില്‍
മണ്ണിനെയുമ്മ വച്ചു മയങ്ങുന്ന ഇലകളില്‍
മറവിയുടെ മാറാല മൂടാത്ത ദിക്കുകളില്‍
ജനിമൃതികള്‍ക്കിടയിലെ പെരുവഴികളില്‍
തീപ്പക്ഷികള്‍ വട്ടമിട്ടു പറക്കുന്ന കിനാക്കളില്‍
അക്ഷരങ്ങള്‍ എന്നും കവിതയില്‍ അലിയുന്നു..

6 comments:

ajith said...

അക്ഷരങ്ങള്‍ അലിയുന്ന കവിത

Shahid Ibrahim said...

നന്നായിരിക്കുന്നു കൊച്ചു കവിത

ശ്രീ said...

'അക്ഷരങ്ങള്‍ എന്നും കവിതയില്‍ അലിയുന്നു'

കൊള്ളാം

Kalavallabhan said...

ഒറ്റപ്പെടുന്നവന്റെ കിനാക്കളില്‍

സൗഗന്ധികം said...

കവിത ഇഷ്ടപ്പെട്ടു . ഒന്നാമത്തേയും, അഞ്ചാമത്തേയും വരികൾ പ്രത്യേകിച്ചും .. നന്നായി.

ശുഭാശംസകൾ..............

AnuRaj.Ks said...

അക്ഷരങ്ങള് അതിഞ്ഞു ചേരട്ടെ

ശരികളിലെ ശരി തേടുമ്പോള്‍ ...

  ഒരിക്കലും അകലരുത് എന്നു  കരുതി നാം ചങ്ക് പറിച്ചു കൊടുത്ത്  എത്ര  ചേര്‍ത്തു പിടിച്ചാലും അവന്‍ / അവള്‍  നിസ്സാരകാരണങ്ങള്‍ കണ്ടെത്തി നമ്മില്‍...