എന്റെ മറവിയുടെ
ഒന്നാം ജാലക വാതിലൂടെ
കാണുന്ന ഒറ്റ മരക്കൊമ്പില്
നിന്നെ തൂക്കി കൊല്ലാന്
ഇനി ഞാന് വിധിക്കയാണ്
കടന്നു പോയൊരു
വസന്തകാല നിറവിന്റെ
ഒടുവിലെ പേരില്ലാത്തൊരു
ദിനത്തെ ചുംബിച്ചുറക്കിയ
അസ്തമയ ചുവപ്പ്
കട്ടെടുത്ത് നിനക്ക് ഞാന്
ചുവന്നപ്പട്ട് പുതയ്ക്കയാണ്
ഓര്മ്മകളുടെ
കാഞ്ഞിരമര നുറുങ്ങുകള്
പെറുക്കിയെടുത്ത്
അടുക്കിയൊതുക്കി
നിനക്ക് ഞാന്
പട്ടട ഒരുക്കുകയാണ്
ഹൃദയത്തിന്റെ
അടുപ്പ്കല്ലിന്മേല്
തിളച്ചു തൂകുന്ന
നോവുകളുടെ
അഗ്നിനാവുകള്
ചൂഴ്ന്നെടുത്ത്
ഞാന് നിനക്കായി
നല്കയാണ്
ഇനി നിനക്ക്
കത്തിയൊടുങ്ങാം
നീലമേഘം തേടി
വാനിലുയര്ന്നു ചെല്ലാം
പിന്നെപ്പിന്നെ
എന്റെ മനസ്സിന്റെ
ഒന്നാം വാതില് തുറക്കുന്ന
മിഴികളിലൂടെ നിനക്കെന്നും
എന്നില് പെയ്തിറങ്ങാം
ഒന്നാം ജാലക വാതിലൂടെ
കാണുന്ന ഒറ്റ മരക്കൊമ്പില്
നിന്നെ തൂക്കി കൊല്ലാന്
ഇനി ഞാന് വിധിക്കയാണ്
കടന്നു പോയൊരു
വസന്തകാല നിറവിന്റെ
ഒടുവിലെ പേരില്ലാത്തൊരു
ദിനത്തെ ചുംബിച്ചുറക്കിയ
അസ്തമയ ചുവപ്പ്
കട്ടെടുത്ത് നിനക്ക് ഞാന്
ചുവന്നപ്പട്ട് പുതയ്ക്കയാണ്
ഓര്മ്മകളുടെ
കാഞ്ഞിരമര നുറുങ്ങുകള്
പെറുക്കിയെടുത്ത്
അടുക്കിയൊതുക്കി
നിനക്ക് ഞാന്
പട്ടട ഒരുക്കുകയാണ്
ഹൃദയത്തിന്റെ
അടുപ്പ്കല്ലിന്മേല്
തിളച്ചു തൂകുന്ന
നോവുകളുടെ
അഗ്നിനാവുകള്
ചൂഴ്ന്നെടുത്ത്
ഞാന് നിനക്കായി
നല്കയാണ്
ഇനി നിനക്ക്
കത്തിയൊടുങ്ങാം
നീലമേഘം തേടി
വാനിലുയര്ന്നു ചെല്ലാം
പിന്നെപ്പിന്നെ
എന്റെ മനസ്സിന്റെ
ഒന്നാം വാതില് തുറക്കുന്ന
മിഴികളിലൂടെ നിനക്കെന്നും
എന്നില് പെയ്തിറങ്ങാം
2 comments:
ഓര്മ്മകളെ കൊല്ലാന് കഴിയുമായിരുന്നെങ്കില് എത്ര നന്നായേനെ ...? നന്നായി ..നല്ല വരികള് ..
കൊല്ലാന് കഴിയാത്തത് എത്രയെത്ര
Post a Comment